50
Homer war der erste, der den Golf
von Tolo und das antike Asini an-
führte. Laut den Quellen wurde das
heutige Tolo nahe der Ruinen der
antiken Stadt gebaut, in der ganzen
Umgebung finden sich Bruchstücke
von der Mauer der antiken Akropolis.
Um 700 v. Chr. ist die Gegend nahe-
zu vollständig verwaist, erst im 3. Jh.
v.Chr. finden sich wieder Spuren von
Besiedelung. Während des Byzan-
tinischen Reiches werden die Vorteile
der Nutzung des Hafens erkannt, und
weitere Menschen kommen hierher.
Im Jahr 1204 na. Chr., also zur Zeit
der Kreuzritter, sind die Franken die
neuen Herrscher, später, 1389 na.
Chr., erobern die Venezianer Tolo.
Sie nutzen den Ort bis 1540 na.
Chr. als zweiten Stützpunkt für ihre
Seemacht, dann wird er den Osmanen
übergeben. Im Jahr 1686 beginnen
die Venezianer mit ihrer Armee un-
ter Führung des Vizeadmirals Moro-
sini, das von den Türken beherrschte
Nauplia zu belagern. Morosini wählt
den Golf von Tolo als besten Hafen,
um seine Truppen aufzunehmen und
zum Basislager gemacht zu werden,
während der Strand als Truppenla-
ger für die Armee ausgezeichnet
geeignet ist. Nach dem erfolgreichen
Feldzug und bis 1718, als die Geg-
end wieder in die Hände der Türken
fällt, soll Tolo als Nebenstützpunkt
der venezianischen Flotte dienen.
Während der Jahre der türkischen
Herrschaft arbeitet auch das Daska-
lio [1] (griech.: Δασκαλείο – eine
Schule) auf der gleichnamigen Insel
im Golf, wo Kinder im Geheimen in
ihrer Sprache und in Geschichte un-
terrichtet werden.
Später bekommen
Flüchtlinge von Kreta Grundstücke
und Felder in Tolo zur Verfügung
gestellt, wo sie versuchen, den Säu-
berungsaktionen der neuen Eroberer
unter dem ägyptischen Vizekönig
Mohamed Ali zu entgehen, dem die
Insel Kreta als Austausch für die von
ihm für die Osmanen geleisteten Di-
enste übergeben wurde. Durch einen
königlichen Erlass wird im Jahr 1834
der Hafen von Tolo gebaut und zu
Ehren des Königs Minoa von Kreta
nach ihm benannt: der Hafen Minoa.
Nach der Befreiung Kretas wenden
sich die in der Gegend verbleibenden
Flüchtlinge ihrer großen Liebe, dem
Meer, zu. Sie erschaffen ein kleines
und malerisches Fischerdorf,
Ο Όμηρος είναι ο πρώτος που
παραθέτει στοιχεία για τον κόλπο
του Τολού και της αρχαίας Ασίνης.
Σύμφωνα με πηγές το σημερινό
Τολό οικοδομήθηκε κοντά στα
ερείπια της αρχαίας πόλης. Στην
περιοχή σώζονται μερικά τμήματα
του τείχους της αρχαίας ακρόπολης.
Περίπου το 700 π.Χ. η περιοχή
σχεδόν εγκαταλείπεται ως τον 3ο
π.Χ. αι., οπότε παρατηρείται μια
νέα εγκατάσταση ανθρώπων. Τη
βυζαντινή περίοδο η περιοχή αρχίζει
να αξιοποιεί το λιμάνι της και να
δέχεται νέο πληθυσμό. Το 1204 μ.Χ,
την εποχή των Σταυροφόρων, όλη
την περιοχή ελέγχουν οι Φράγκοι.
Αργότερα το 1389 μ.Χ οι Ενετοί
κατακτούν το Τολό, το οποίο
χρησιμοποιούν σαν δεύτερο ναυτικό
σταθμό για το στόλο τους μέχρι το
1540 μ.Χ., οπότε παραχωρείται στους
Οθωμανούς. Τo 1686, η Βενετική
ομάδα με τον αντιναύαρχο Μοροζίνη
ξεκινάει με στράτευμα να πολιορκήσει
το τουρκοκρατούμενο Ναύπλιο.
Σαν σημείο κατάλληλο να δεχτεί
τις δυνάμεις του και να αποτελέσει
ορμητήριο της εκστρατείας του
επιλέγει τον κόλπο του Τολού ως το
πιο ασφαλές λιμάνι της περιοχής, ενώ η
παραλία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί
σαν καταυλισμός του στρατεύματος.
Μετά την επιτυχή έκβαση της
εκστρατείας και μέχρι το 1718 που
η περιοχή έπεσε ξανά στα χέρια των
Τούρκων, το Τολό θα χρησιμοποιηθεί
ως υποσταθμός του Ενετικού Στόλου.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας
λειτουργούσε και το Δασκαλείο, [1]
στο ομώνυμο νησί του κόλπου, όπου
προσπαθούσαν να μάθουν κρυφά στα
παιδιά τη γλώσσα και την ιστορία.
Αργότερα στο Τολό παραχωρείται
γη σε πρόσφυγες από την Κρήτη
που προσπαθούσαν να γλυτώσουν
από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις
του νέου κατακτητή, του Αιγύπτιου
αντιβασιλέα Μωχάμεντ Αλή, στον
οποίο είχε παραχωρηθεί το νησί ως
αντάλλαγμα των ηπηρεσιών στους
Οθωμανούς. Με Βασιλικό Διάταγμα
το 1834 θεμελιώνεται στο λιμάνι
του Τολού πόλη με το όνομα Μινώα
προς τιμή του βασιλιά της Κρήτης
Μίνωα. Μετά την απελευθέρωση
της Κρήτης όσοι από τους πρόσφυγες
παρέμειναν στην περιοχή στράφηκαν
στη μεγάλη τους αγάπη, τη θάλασσα
και δημιουργήσαν ένα μικρό, γραφικό,
ψαράδικο χωριό που
Homer was the first to give de-
tails on the bay of Tolo and the
ancient Asini. According to sources,
Tolo of today was built near the
ruins of the ancient city. You can
find parts of the walls of the an-
cient Acropolis in the whole area.
Around 700 BC the region was
almost completely deserted until the
3rd Century BC, and traces of re-
colonization have been found. Dur-
ing the Byzantine Era, people begin
to benefit from using the port and to
welcome new settlers. In 1204 AD,
at the time of the Crusades, the en-
tire area is controlled by the Franks.
Later in 1389 AD, the Venetians
conquer Tolo, which they use as a
second naval station for their fleet
until 1540 AD, when it is handed
over to the Ottomans. In 1686,
the Venetians set off with their army
under the command of Vice Admi-
ral Morosini to lay siege to Nafplio,
which was dominated by the Turks.
Morosini chooses the gulf of Tolo as
the best place to accept forces and
form a base camp as it is the saf-
est place in the area, and the beach
perfectly suitable as a military camp
for the army.
During the Turkish
occupation, on the island Daskalio,
a school (“Daskaleio”, where the is-
land took its name from) [1] was
secretly operating on the island in
the Gulf in order to teach children
their language and history.
After
the successful campaign and un-
til 1718, when the area falls again
into the hands of the Turks, Tolo is
used as a side base for the Venetian
Fleet. Later, land in Tolo
[1]
ματιές στο παρελθόν
a glimpse of the past Ein Blick in die Vergangenheit
