Close

Πρόγραμμα Μικρού θεάτρου Αρχαίας Επιδαύρου

Εκδηλώσεις

Πόλη: Αρχαία Επίδαυρος

Διοργανωτής: Greek festival


Ημερομηνία έναρξης: 06/07/2019

Ημερομηνία λήξης: 04/08/2019



Πρόγραμμα Μικρού θεάτρου Αρχαίας Επιδαύρου

22 Ιουνίου 2019

9ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου συνεχίζει την επιτυχημένη συνεργασία με το Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου της Αθήνας, που πέρυσι για πρώτη φορά υποδεχτήκαμε στη Μικρή Επίδαυρο με την Ηλέκτρα του Μιχάλη Κακογιάννη. Παραμένοντας και φέτος πιστό στο σινεφιλικό ραντεβού του, το Φεστιβάλ Αθηνών προγραμματίζει μια προβολή-έκπληξη στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου στις 22 Ιουνίου.

 

 

28 και 29 Ιουνίου 2019

ΕΘΝΙΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ - ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Μουσικό θέατρο της πρωτοπορίας και αρχαίοι μύθοι

Έργα Ξενάκη, Χρήστου, Κουμεντάκη Μουσική διεύθυνση: Γιώργος Ζιάβρας Σκηνικό-κοστούμια: Πέτρος Τουλούδης Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης Συμμετέχει το Ergon ensemble Παραγωγή: Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ Διεύθυνση παραγωγής: Μανόλης Σάρδης

Υπεύθυνος Επικοινωνίας: Βάιος Μαχμουντές

Εκτέλεση παραγωγής: Λίλα Καραγγέλου, Σταυρούλα Μπαρούτσα, Μαριάννα Τζανή

Οδηγοί σκηνής: Αλέξης Ζερβάνος, Βίκυ Καλαϊτζίδου

Ιδρυτικός δωρητής Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

 

Η Εναλλακτική Σκηνή, η μικρή σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, επισκέπτεται για πρώτη φορά τη Μικρή Επίδαυρο, για να δώσει το στίγμα της δραστηριότητάς της, παρουσιάζοντας τρία εμβληματικά έργα μουσικού θεάτρου Ελλήνων συνθετών της πρωτοπορίας, που εμπνέονται από αρχαίους μύθους. Μετά τις ιστορικές παραστάσεις του 1960 και 1961 με πρωταγωνίστρια την Μαρία Κάλλας ως Νόρμα και Μήδεια, η Εθνική Λυρική Σκηνή επισκέπτεται για πρώτη φορά ξανά τον ιερό τόπο του θεάτρου.

Το αρχαίο δράμα υπήρξε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για δύο από τις πιο εμβληματικές μορφές της μουσικής του 20ού αιώνα: τον Ιάννη Ξενάκη και τον Γιάννη Χρήστου. Έχοντας και οι δύο συνθέσει, στην αρχή της καριέρας τους, μουσική για παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στην Επίδαυρο, εμπνεύστηκαν έργα σύγχρονου μουσικού θεάτρου που αντλούν την πρώτη ύλη τους από το αρχαίο δράμα. Τόσο η Κασσάνδρα του Ιάννη Ξενάκη (το τελευταίο χρονολογικά κομμάτι που συνέθεσε για την Ορέστειά του), όσο και το έργο Αναπαράστασις Ι: Ο βαρύτονος του Γιάννη Χρήστου έχουν ως σημείο εκκίνησης τον Αισχύλο, ενώ και τα δύο έργα χρησιμοποιούν ατόφιο το αρχαίο κείμενο.

Το πρωτότυπο κείμενο, όχι του Αισχύλου, αλλά του Ομήρου, χρησιμοποιεί και ο Γιώργος Κουμεντάκης στη σύντομη, νεανική όπερά του Έσσεται ήμαρ..., ένα έργο στο οποίο βρίσκονται κατασταλαγμένες οι κατακτήσεις της avant-garde των προηγούμενων δεκαετιών, σε ένα υψηλών μουσικών και φωνητικών απαιτήσεων έργο. Και στα τρία έργα της ελληνικής παραγωγής μουσικού θεάτρου της πρωτοπορίας, το υλικό της αρχαιότητας είναι το εφαλτήριο μιας ταυτόχρονης κατάδυσης στο αρχετυπικό, αλλά και ενός

 

χωρίς προϋποθέσεις ανοίγματος στο μέλλον. Στην πρώτη αυτή παρουσία της Εναλλακτικής Σκηνής στη Μικρή Επίδαυρο συμβάλλουν ο αναγνωρισμένος σκηνοθέτης Έκτορας Λυγίζος, ο οποίος έχει δύο φορές παρουσιάσει δουλειά του στην Επίδαυρο, ο ανερχόμενος αρχιμουσικός Γιώργος Ζιάβρας, με σημαντικές διεθνείς επιτυχίες, αλλά και σημαντικοί ερμηνευτές, όπως ο Γιάννης Στάνκογλου, στην πρώτη αναμέτρησή του με το σύγχρονο μουσικό θέατρο, και οι πρωταγωνιστές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Διονύσης Σούρμπης και Μυρσίνη Μαργαρίτη. Τη σκηνοθετική επιμέλεια των πρώτων δύο έργων του προγράμματος έχει αναλάβει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Εναλλακτικής  Σκηνής της ΕΛΣ, Αλέξανδρος Ευκλείδης. Συμμετέχει το Ergon ensemble, ένα από τα πλέον καταξιωμένα σύνολα σύγχρονης μουσικής, με σημαντική παρουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Την απαιτητική παρτιτούρα των κρουστών στην Κασσάνδρα ερμηνεύει ο κορυφαίος μουσικός της Ορχήστρας της ΕΛΣ, Μαρίνος Τρανουδάκης.

Κασσάνδρα του Ιάννη Ξενάκη

Σκηνοθετική επιμέλεια: Αλέξανδρος Ευκλείδης

Σολίστ: Διονύσης Σούρμπης (βαρύτονος), Μαρίνος Τρανουδάκης (κρουστά)

Η Ορέστεια του Ξενάκη δημιουργήθηκε το 1966 και ολοκληρώθηκε το 1987 με την προσθήκη της σκηνής της Κασσάνδρας. Δεν πρόκειται για ακριβή μεταγραφή της τραγωδίας του Αισχύλου, αλλά για μια ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση στην ποιητική δύναμη του έργου και τον σημαντικότερο, ίσως, καρπό της βαθιάς σχέσης του συνθέτη με την αρχαιότητα. Η Κασσάνδρα είναι η μοναδική περίπτωση (μαζί με τον μονολόγο της Αθηνάς, επίσης γραμμένο για τον βαρύτονο Σπύρο Σακκά) που ο Ξενάκης επέστρεψε σε ένα παλιότερο έργο του για να το συμπληρώσει. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σπουδή πάνω στην προσωδία του αρχαίου κειμένου, την οποία με φανατισμό χρησιμοποιεί ως βάση της συνθετικής του προσέγγισης ο Ξενάκης, εξωθώντας τον τραγουδιστή σε ακραίες φωνητικές ακροβασίες, με τη συνοδεία μόνο σολιστικών κρουστών και ενός ψαλτηρίου (ενός εικοσάχορδου νυκτού οργάνου που παίζεται από τον βαρύτονο).

Αναπαράστασις Ι: Ο βαρύτονος του Γιάννη Χρήστου

Σκηνοθετική επιμέλεια: Αλέξανδρος Ευκλείδης

Με τον Γιάννη Στάνκογλου

Το έργο γράφτηκε το 1968. Το κείμενο του Βαρύτονου είναι οι στίχοι 1-7 από την τραγωδία του Αισχύλου Αγαμέμνων. Ξεκινά με έναν εξουθενωμένο και ανήσυχο φρουρό, ο οποίος περιμένει για έναν χρόνο στη στέγη του παλατιού στο Άργος ένα σημάδι που θα σημάνει την πτώση της Τροίας στα χέρια των Αχαιών. Στόχος δεν είναι να υποδυθεί με ακρίβεια ο σολίστας τον φρουρό, ούτε να μεταφερθούμε στο σκηνικό της αισχύλειας τραγωδίας. Το κείμενο χρησιμοποιείται περισσότερο ως όχημα, με τον σολίστα να πασχίζει να ξεστομίσει τις λέξεις, σαν να έχουν μαγικές ιδιότητες. Αντίστοιχα, το σύνολο δεν τον συνοδεύει, αλλά συμμετέχει ενεργά στην ιεροτελεστία.

Έσσεται ήμαρ... του Γιώργου Κουμεντάκη

Σκηνοθεσία: Έκτορας Λυγίζος

Με τους: Διονύση Σούρμπη (Τυφλός αοιδός), Μυρσίνη Μαργαρίτη (Ωραία Ελένη)

Η όπερα Έσσεται ήμαρ..., (ο τίτλος σημαίνει «θα έρθει η μέρα της καταστροφής με το ζόφο του πολέμου»), με επεξηγηματικό υπότιτλο «μίμηση πράξεως σε έξι επεισόδια», έχει γραφτεί δυο φορές: το 1986 για να παιχτεί στο Ηράκλειο και το 1995 για το φεστιβάλ του Άργους. Η πρώτη γραφή δεν περιλάμβανε χορωδιακά μέρη, τα οποία προστέθηκαν (κείμενο και μέλος) στη β ́ γραφή. Το θέμα της όπερας στρέφεται γύρω από την πτώση της Τροίας χάρη στο τέχνασμα του Δούρειου Ίππου και την ψυχραιμία του Οδυσσέα, όπως αυτά παρουσιάστηκαν από τον Μενέλαο και την Ελένη στον Τηλέμαχο στη δ’ ραψωδία της Οδύσσειας. Στην αρχική εκδοχή, η όπερα περιλαμβάνει έξι επεισόδια: Πόλεμος και θάνατος στο Ίλιον -

 

Προφητεία  για την  πτώση  της  Τροίας  -  O  θάνατος  του  Έκτορα  -  O  Δούρειος   _Ίππος  -  H καταστροφή της Τροίας - Έξοδος. Η ανθρώπινη Μοίρα. Από αυτά, τα τέσσερα (πρώτο έως τρίτο και πέμπτο) αντλούν το περιεχόμενό τους εξ ολοκλήρου από την Ιλιάδα, το τέταρτο επεισόδιο από την Οδύσσεια, ενώ το έκτο και από τα δύο ομηρικά έπη.

Σκηνοθεσία: Σοφία Πάσχου


5 και 6 Ιουλίου 2019

Θεογονία του Ησιόδου

 

Δραματουργική επεξεργασία: Patari Project Επιμέλεια κίνησης: Εριφίλη Στεφανίδου Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού

Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ Μουσική: Νίκος Γαλενιανός Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου

Η διανομή βρίσκεται σε εξέλιξη.

 

Το επικό, αφηγηματικό ποίημα του Ησίοδου, θεμελιώδες κείμενο της αρχαίας γραμματείας που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα π.Χ., περιγράφει τη γένεση του κόσμου και τη γενεαλογία των θεών της ελληνικής μυθολογίας, επιχειρώντας μια δυναμική σύνθεση των πολλών διαφορετικών μυθολογικών παραδόσεων. Επικαλούμενος τη θεία έμπνευση που έχει λάβει απευθείας από τον Δία και τις Μούσες, ο Ησίοδος παραδίδει 1.022 στίχους που αντλούν από πρώιμες παρατηρήσεις της φύσης και του κόσμου, της γης, του ουρανού, των αστεριών, της θάλασσας. Ξεκινώντας από το Χάος, απ’ όπου γεννιούνται οι πρώτες θεότητες, ο Έρωτας, το Έρεβος και η Νύχτα, το ποίημα περιγράφει κατόπιν την ένωση της Γης με τον Ουρανό, τον ευνουχισμό του τυράννου Ουρανού από τον γιο του, Κρόνο, την εμφάνιση των Ολύμπιων θεών, τους μύθους του Προμηθέα και της Πανδώρας, την Τιτανομαχία, την εκ νέου κατάρριψη της πατρικής εξουσίας όταν ο Δίας εκθρονίζει τον Κρόνο.

Το φαντασμαγορικό σύμπαν της Θεογονίας, γεμάτο ερωτικές ενώσεις, γάμους και γεννήσεις, συγκρούσεις και κατορθώματα, αποτυπώνει  πάνω απ’  όλα ένα  παιχνίδι  διαδοχής, τη διαδικασία μετάβασης της εξουσίας από τη μια γενιά στην άλλη: από τη Γη στον Ουρανό, στον Κρόνο και τελικά στον Δία, ο οποίος παρουσιάζεται ως η νομοτελειακή κατάληξη των πραγμάτων, το σημείο όπου η εξουσία βρίσκει την απόλυτη δικαίωσή της. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Δίας παρουσιάζεται ως ο σοφός και δίκαιος πατέρας-ηγεμόνας που απολαμβάνει τη στήριξη των υπηκόων του. Οι ήπιες γυναικείες θεότητες που τον πλαισιώνουν μοιάζουν να έχουν πάρει τη θέση των απειλητικών θηλυκών μορφών των πρώιμων χρόνων.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Ησιόδου Θεογονία, ένα μεγάλο γλέντι

Σε μια περίοδο κατά την οποία καλούμαστε να ξεκινήσουμε από το «μηδέν», έχοντας για στήριγμα μόνο τους εαυτούς μας, βλέπουμε τον κόσμο να έχει όλο και περισσότερο την ανάγκη να κατανοήσει τις ρίζες του. Όπως τα μικρά, έτσι και τα «μεγάλα» παιδιά έχουν την ανάγκη να ακούσουν ένα παραμύθι πριν κοιμηθούν. Ένα παραμύθι που να δικαιολογεί όσα με το μυαλό δεν μπορούν να εξηγήσουν.

Η Θεογονία είναι μια από τις πρώτες απόπειρες εξήγησης των καταβολών της ανθρώπινης ύπαρξης, ένα από τα πρώτα μεγάλα παραμύθια. Ξεκινώντας από ένα μεγάλο γλέντι, η παράσταση εμπνέεται από ένα μεγάλο κείμενο του αρχαίου κόσμου. Όπως ο Ησίοδος επιστρέφει στα πρώτα υλικά, τις πρώτες ρίζες του κόσμου, έτσι και η παράσταση χρησιμοποιεί σαν πρώτο υλικό και μέσο αφήγησης το ίδιο το σώμα, τις ιδιότητες και τις ικανότητές του.

Μια παράσταση ζωντανή, διασκεδαστική, συγκινητική, που θα μας κάνει να αναρωτηθούμε ποια είναι η δική μας Γη, ο δικός μας Ουρανός, το δικό μας Χάος. 

Χορογραφία: Ιωάννα Πορτόλου


12 και 13 Ιουλίου 2019 Ομάδα χορού Griffón KAOS

 

Χορεύουν: Ιωάννα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιάννης Νικολαΐδης, Ηλίας Χατζηγεωργίου κ.α.

Μουσική σύνθεση: Αντώνης Παλάσκας

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Διεύθυνση παραγωγής & Επικοινωνία: Γιώργος Κατσώνης

Η ομάδα χορού Griffón της Ιωάννας Πορτόλου επιστρέφει στην Επίδαυρο με την παράσταση KAOS, βασισμένη στον σωματοποιημένο λόγο της τραγωδίας, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της ερευνητικής και καλλιτεχνικής διαδικασίας του εργαστηρίου «Χάος & Τάξη» που άνοιξε κατά τη διάρκεια του Λυκείου Επιδαύρου 2018. Η παράσταση εστιάζει στην ατέρμονη προσπάθεια του ανθρώπου να δημιουργήσει μία έννομη τάξη ορίων και συλλογικοτήτων, όπως αποτυπώθηκε στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Θεοί, ημίθεοι και άνθρωποι βιώνουν το χάος και την πάλη για την συλλογική αρμονία, ανασυγκροτούνται και αναζητούν την κάθαρση ως σημείο ισορροπίας και τοποθέτησής τους μέσα στο σύνολο. Προσεγγίζοντας αρχέτυπα και σύμβολα με όρους σημερινούς, η δημιουργός της παράστασης εμπνέεται από τους μυθολογικούς κύκλους των τραγωδιών αλλά και βιβλικές εικόνες, ανασυστήνοντας επί σκηνής τους δικούς της πρωτόπλαστους που περιπλανώνται στη γη μιας σύγχρονης Βαβέλ.

 

19 και 20 Ιουλίου 2019 Δάφνις + Χλόη του Λόγγου Un amore bucolicο

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπογδάνος Μετάφραση: Τζιάνα Τσαϊλακοπούλου Η διανομή βρίσκεται σε εξέλιξη.

Από τις πιο διάσημες και αρχετυπικές ιστορίες αγάπης όλων των εποχών, το βουκολικό ειδύλλιο Δάφνις και Χλόη αποτελεί ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ και το μοναδικό σωζόμενο έργο του Λέσβιου συγγραφέα Λόγγου, για τη ζωή του οποίου γνωρίζουμε ελάχιστα. Κυριαρχεί η εξιδανικευμένη και γεμάτη ευαισθησία περιγραφή της φύσης της Λέσβου και η εναλλαγή των τεσσάρων εποχών, με τις ανατροπές της πλοκής –τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι δυο εραστές προτούν τελικά καταφέρουν να είναι μαζί– να παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Η κάθε εποχή του χρόνου συμπίπτει και με ένα διαφορετικό κεφάλαιο στον έρωτα των δύο νέων και αντικατοπτρίζει τις συναισθηματικές διακυμάνσεις τους.

Σκηνοθετικό σημείωμα:

Η ρομαντική ιστορία Δάφνις και Χλόη του Λέσβιου συγγραφέα της αρχαιότητας, Λόγγου, γράφτηκε κατά τα ρωμαϊκά χρόνια και έκτοτε ενέπνευσε πληθώρα δημιουργών των εικαστικών αλλά και των παραστατικών τεχνών. Ο Δημήτρης Μπογδάνος και η δημιουργική ομάδα των συντελεστών του επανέρχονται σ’ αυτό  το κείμενο  του 2ου αιώνα μ.Χ − που μεταφράζει ειδικά για τις ανάγκες της παράστασης η Τζιάνα Τσαϊλακοπούλου − και το αφήνουν να αλληλεπιδράσει με ένα σύγχρονό του χώρο: το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Θέατρο που χρονολογείται από την εποχή της ρωμαιοκρατίας, η Μικρή Επίδαυρος αποτελεί ιδανικό χώρο σύλληψης μιας site sensitive παράστασης για τον έρωτα του αιώνιου αυτού ζευγαριού στους αγρούς της ελληνικής επαρχίας.

Σε αυτό το σπάνιο ανοικτό μουσείο, δημιουργείται για τους θεατές ένας ξεχωριστός χωροχρόνος, ώστε ταυτόχρονα με την αφήγηση να επανατοποθετηθούν σε φυσικό σκηνικό οι δύο αρχετυπικοί αυτοί εραστές. Το κοινό προσκαλείται να βιώσει θεατρικά την ιστορία ενός από τους πρώτους μυθιστοριογράφους  της  ανθρ&omeg

facebook twitter
Copyright © 2024 Smart Solutions | All rights reserved | Designed and Hosted by Smart Solutions